Bank powstał w Londynie, a francuski prezes szybko stracił pracę po skandalu z szastaniem publicznymi pieniędzmi w nocnym lokalu. Francuzi zostali z pustymi rękami. Polska znajduje się dzisiaj w podobnej sytuacji. Kilku polityków trzymających chwilowo władzę szuka dla siebie lukratywnych posad w Brukseli, manewrując niekoniecznie zgodnie z interesami naszego kraju. Dwa lata temu blisko 40-milionowa Polska oddała kluczową pozycję w Europejskim Banku Inwestycyjnym reprezentantowi 2-milionowej Słowenii. A przecież Polska jest najważniejszym klientem tego banku w całej Europie Środkowej! W paryskim Banku Rozwoju Rady Europy zadekowano protegowanego Sikorskiego, Mikołaja Dowgielewicza, mimo że nie dysponuje on kompetencjami finansowymi i nie ma adekwatnego poziomu akademickiego. A sam Sikorski widzi siebie w zwierciadle jako unijną baronessę. Publiczne pieniądze finansują nie tylko występy Madonny, finansują także primadonny marzące o synekurze w Brukseli. Ale ważne posady w Brukseli nie powinny być bankomatem dla cynicznych karierowiczów i aparatczyków polityki. Polska zasługuje na więcej.