Biografia filmowa: przypadek pisarza

Już niedługo na małym ekranie chętni będą mogli obejrzeć film biograficzny poświęcony Trumanowi Capote'owi. Liczne powody przemawiają za tym, aby z tej propozycji skorzystać. Pamięć o głośnym w swoim czasie amerykańskim pisarzu nieco się zatarła. Jego filmowy wizerunek (jeden z dwóch nakręconych w ostatnich latach; ten wyreżyserował Bennett Miller w 2005 r.) pozwala wypełnić tę lukę, a przy tym z wirtuozerią ujawnia zalety metody biograficznej. To opowieść otwarta: prezentuje, ale nie przesądza, prawo do ferowania wyroków pozostawia widzowi. Pisarz nie był postacią jednoznaczną. Prywatnie – zdeklarowany homoseksualista rozmiłowany w życiu towarzyskim i jego niuansach, obdarzony rzadką inteligencją i zmysłem obserwacji, jako artysta słowa dał się poznać w roli nieustępliwego kronikarza-demaskatora. Współtworzył nowy nurt w prozie – powieść faktu, zwaną też powieścią dokumentalną, a jego najwybitniejsze dzieło, „Z zimną krwią", zapis autentycznej zbrodni i losów jej sprawców, aż po ich ostatnie chwile przed egzekucją, było nie tylko wydarzeniem literackim, lecz także skandalem w wymiarze etycznym. Biografia filmowa odsłania twarze Capote'a (oscarowa rola Philipa Seymoura Hoffmana) warstwa po warstwie, pozwala przyjrzeć się każdej z nich z dystansu. Człowiek i twórca wezwany przed oblicze widowni – niech się teraz tłumaczy. Nie bez powodu lubimy biografie.