Mówi się, że autorzy w jakiś sposób przedstawiają siebie w powieściach. Często może to być prawie niezauważalne. Jak by nie patrzeć, autorzy, którzy piszą żywo o uzbrojonych w siekiery maniakach, rzadko są śliniącymi się psychopatami. Innym razem autor pisze tak, że praktycznie niemożliwe jest oddzielenie fikcji od prawdy. W „Charlotte Street" Danny Wallace z pewnością należy do tej drugiej kategorii. Jeśli go nie kojarzycie z naładowanych pozytywną energią książek, na pewno wielu zna film „Jestem na tak" z Jimem

Carreyem, adaptację powieści o tym samym tytule. W osobie głównego bohatera „Charlotte Street" Jasona Priestleya (nie, nie tego z „Beverly Hills 90210"), znaleźć można głos i styl samego Wallace'a.

Historia przedstawia Jasona, który podnosi aparat upuszczony na ulicy przez „umykającą" dziewczynę. W ciągu krótkiej chwili, zanim Jason uświadamia sobie, że powinien oddać zgubę, tajemnicza „ona" kradnie jego serce jednym uśmiechem. Reszta powieści ukazuje liczne próby odnalezienia dziewczyny oraz częste wizyty na ulicy Charlotte, gdzie się przypadkowo spotkali.

Książka ukazuje też próbę odnalezienia własnej drogi. Czytelnik dowiaduje się, że Jason był nauczycielem, ale prawdziwy powód, dla którego odszedł z pracy, objawia się w powieści nieco później. Jason jest trochę w impasie – w wieku 32 lat musi w końcu zdecydować, co chce zrobić ze swoim życiem.

Danny Wallace
"Charlotte Street"
Sonia Draga