Ostatnio pojawiły się głosy, że premier całkiem poważnie rozważa zmianę ordynacji wyborczej. Ale nie na jednomandatową, choć sam deklaruje się jako weteran walki o JOW. Podobno ostatnimi czasy bardziej do gustu przypadła mu metoda Sainte-Lague'a. W odróżnieniu od stosowanej teraz metody d'Hondta faworyzuje ona mniejsze ugrupowania kosztem zwycięzcy. Jako że faworytem wydaje się dziś Prawo i Sprawiedliwość, to głównie w tę partię taka zmiana by uderzyła. I o ile przy obecnej ordynacji 40–45 proc. zdobytych głosów może pozwolić na samodzielne rządzenie, o tyle przy nowej metodologii nawet taki wynik może skazać zwycięzców na kolejne lata w ławach opozycji.

Ile w tym prawdy? Nie wiadomo, ale na pewno taka zmiana byłaby korzystna dla wszystkich partii w Sejmie oprócz PiS. To powinien być dla PiS kolejny argument za jednomandatowymi okręgami wyborczymi. Z jednej strony niwelują one istniejącą przepaść w zasobności partyjnych portfeli, z drugiej – pozwalają sięgnąć po władzę nawet przy wyniku na poziomie 30–35 proc. Czas skończyć z taktyką „nie, bo nie". Porozmawiajmy o uzdrowieniu polskiej demokracji poważnie, merytorycznie. Wkrótce może być za późno. Nie czekajmy na Godota.