Przez ostatnich 13 lat najdroższą i jednocześnie najbardziej ekspansywną firmą świata była Coca-Cola Company. Mało kto pamięta, skąd wzięła się dziwna nazwa napoju i wielkiego koncernu. Twórcą napoju o wyjątkowym smaku, którego receptura do dzisiaj pozostaje tajemnicą, był amerykański farmaceuta John Stith Pemberton. Uzależniony od morfiny i kokainy aptekarz postanowił wynaleźć napój będący orzeźwiającą odtrutką. Do jego wyprodukowania użył południowoamerykańskich liści koki i pochodzących z Afryki leczniczych orzeszków kola. Ostateczna receptura powstała w 1886 r., ale słynna dziś nazwa miała się pojawić nieco później. John Pemberton nadał swojemu napojowi, który sprzedawano za kilka centów z saturatora, nazwę „pyszny i orzeźwiający napój, tak dobry, że Bóg by nim nie wzgardził".

Internet stał się oddzielnym światem generującym bajeczne zyski

Dopiero Asa Candler, przyjaciel farmaceuty, zwrócił mu uwagę, że to wyjątkowo trudne do zapamiętania, a przecież składnikiem każdego komercyjnego sukcesu jest ciekawa, łatwo wpadająca w ucho nazwa. Powstała więc inna: „francuskie wino Pembertona z koki" (Pemberton's French Wine Coca). Ale i ta okazała się niewypałem. Po długich naradach Candler wpadł na genialnie prosty pomysł połączenia w nazwie napoju odniesienia do liści koki i orzeszków koli. W zawierającej w sobie nutkę egzotyki nazwie coca-cola zakochała się cała Ameryka. W prostocie tkwi sukces. Nawet niezwykle proste logo firmy, napisane kaligraficznym pismem Pembertona na skraju serwetki, stało się najbardziej rozpoznawalnym znakiem firmowym świata.

Wszyscy piją coca-colę

A co spowodowało, że nowy napój cieszył się tak wielką popularnością wśród Amerykanów? Dietetycy uważają, że oryginalna receptura farmaceuty z Atlanty zawierała niewielkie ilości nieoczyszczonej kokainy wydzielającej się z ekstraktu liści koki. Wiele lat później składnik ten usunięto. Pierwotnie jednak „cudowny napój" pana Pembertona mógł powodować u konsumenta lekką stymulację wydzielania się dopaminy, która pełni funkcję neuroprzekaźnika przyjemności.

Pijący coca-colę odczuwali ulotne uczucie zadowolenia, odprężenia, a jednocześnie narastającą potrzebę wypicia kolejnej szklanki ciemnego napoju.

Czy pierwotna coca-cola była używką uzależniającą, pozostanie w sferze spekulacji. Nikt bowiem nawet w przybliżeniu nie wie, z czego składała się pierwsza coca-cola Pembertona i jak w porównaniu z nią wygląda obecna receptura napoju, który podbił świat. Przez 86 lat oryginalna receptura była przechowywana niczym najcenniejszy i najbardziej tajemniczy manuskrypt w skarbcu banku SunTrust w Atlancie. Odwiedzającym budynek turystom wolno było jedynie spojrzeć na sejf zawierający recepturę bez zbliżania się do niego. W 2006 r. ów skarb najbogatszej wówczas firmy świata został przeniesiony do nowoczesnego sejfu w muzeum Świat Coca-Coli. Wszelkie próby wykradzenia receptury i sprzedania jej konkurencji spełzły na niczym.

Pemberton wynalazł swój napój dwa lata przed śmiercią. Kiedy odchodził z tego świata, nie mógł przypuszczać, że wynalazł źródło płynnego złota. To Asa Candler stał się ojcem komercyjnego sukcesu coca-coli. Dopiero w 1893 r., pięć lat po śmierci Pembertona, oficjalnie zarejestrował markę Coca-Cola i opracował niezwykle skuteczną jak na tamte czasy kampanię reklamową. W ciągu 19 lat od dnia rejestracji zyski firmy wzrosły do 50 mln dolarów. Jednak Candler długo nie cieszył się zdobytym majątkiem. Po jego śmierci w 1919 r. firmę i recepturę coca-coli kupił bankier Ernest Woodruff. Ale to nie on, lecz jego syn Robert Woodruf stał się twórcą faktycznej potęgi Coca-Coli.

W 1893 r. Asa Candler chwalił się, że każdego dnia gdzieś wypija się przynajmniej dziewięć szklanek coca-coli. W 2013 r. sprzedaje się co dzień miliard butelek tego napoju oraz innych produktów gazowanych firmy Coca-Cola.