Jan Guillou,
Bracia z Vestland,
Sonia Draga

Pierwsza część sagi Jana Guillou pt. „Złoty wiek" jest oszałamiającą epicką opowieścią, która przenosi nas – raz po raz – z burzy śnieżnej do tropikalnego upału. Zupełnie przez przypadek odkryto, że trzej osieroceni przez ojca chłopcy z zachodniej Norwegii to geniusze techniczni. Organizacja charytatywna wysyła ich do Drezna, gdzie kończą szkołę, a następnie studia inżynierskie w 1901 r. Za pomoc w zdobyciu edukacji muszą się odwdzięczyć, pomagając w budowie linii kolejowej między Oslo i Bergen, co jest nie lada wyzwaniem. Jednak tylko najstarszy z młodzieńców, Lauritz, wraca spłacić dług honorowy. Najmłodszy, Sverre, ucieka do Londynu, gdzie atmosfera jest zdecydowanie łagodniejsza dla ludzi o jego orientacji seksualnej, a następnie słuch o nim ginie w tej części sagi. Średni brat, Oscar, podąża śladami wytyczonymi przez edukację, ale buduje koleje nie w Norwegii, lecz w niemieckiej części Afryki Wschodniej.

Poprzez losy bohaterów poznajemy główne wydarzenia początku wieku, wielkie odkrycia techniczne. Guillou wplata również kwestię emancypacji kobiet (ukochana Lauritza, Ingeborg, uparcie pragnie zostać lekarką). Po wybuchu I wojny światowej niemiecka edukacja braci przeważa, po której stronie się opowiadają, a wojna opisana jest z tej właśnie perspektywy. Powieść Guillou to pomieszanie gatunków: historii, książki podróżniczej i biografii. Momentami świat z powieści wydaje się zbyt piękny, a bohaterowie idealni.