Pytanie to nasuwa się, jeśli zważyć, że zwróciłem się do prezydenta RP Bronisława Komorowskiego o ułaskawienie, ale i o zatarcie skazania, które umożliwi mi odzyskanie biernego prawa wyborczego.

W 2008 r. skazano mnie na podstawie pomówienia kamienicznika na karę sześciu miesięcy ograniczenia wolności za rzekome naruszenie nietykalności cielesnej podczas blokady eksmisji w 2000 r. Wyrok odebrałem jako represję za moją działalność w obronie eksmitowanych lokatorów. Teraz oczekuję na policję, która odprowadzi mnie do aresztu, gdzie mam spędzić 90 dni za niepoddanie się karze. Karę tę zapewne odbędę, ale tylko pod przymusem.

Jednak cały pomysł zmierzający do uciszenia mnie i zniechęcenia do walki o prawa obywateli wyzyskiwanych, gnębionych i poniżanych z powodu ubóstwa spalił na panewce. Nie trzeba być posłem ani radnym, żeby być obecnym i wpływać na życie publiczne. Wystarczy nie dać się uciszyć. I ja się nie dałem. Jeżeli więc nie zostanę ułaskawiony i nie dojdzie do zatarcia skazania, to i tak będę spędzał sen z powiek przedstawicielom tego niby- -demokratycznego reżimu, który biednych, czyli większość obywateli, traktuje jak śmieci. Prominentnym przedstawicielem środowiska, które chciałoby mnie uciszyć, jest pan redaktor Ernest Skalski, który zaproponował, żeby dla takich jak ja otworzyć nową Berezę Kartuską, czyli takie miejsce, po pobycie w którym ja mam się budzić z krzykiem. I redaktorowi się udało. Od przeczytania jego tekstu co noc budzę się z krzykiem. Śni mi się redaktor Skalski.