W styczniu bieżącego roku radny Wiaczesław Titow, z działającego w Kłajpedzie Związku Rosjan, wystąpił do władz miasta z inicjatywą, by na ulicach obok oficjalnych nazw w języku litewskim umieszczone zostały również nazwy w języku rosyjskim. Titow argumentował, że w jego ocenie nie jest to sprzeczne z istniejącym prawem, a znacznie ułatwiłoby funkcjonowanie mieszkającym w mieście Rosjanom, jak również licznie odwiedzającym je obywatelom Federacji Rosyjskiej. W przypadku odmowy przedstawiciele Związku Rosjan zapowiedzieli podjęcie działań zmierzających do zmiany istniejącego ustawodawstwa, tak aby dawało ono podstawę do zaspokojenia potrzeb rosyjskiej mniejszości. Inicjatywę Titowa nagłośniły prawie natychmiast rosyjskie media, przy okazji podkreślając, że podobnych praw domagają się od litewskich władz zamieszkali na Wileńszczyźnie Polacy. Ale na tym się nie skończyło. 11 marca 2014 r. rosyjskojęzyczny portal Avaaz. org opublikował petycję, pod którą zbierane były podpisy internautów za przyłączeniem Kłajpedy i Kraju Kłajpedzkiego – okręgu administracyjnego wokół miasta, do Rosji. Autorzy petycji chcieliby, aby weszły one w przyszłości w skład obwodu kaliningradzkiego. Kilka dni później Rosja nałożyła sankcje na Litwę. Ich powodem miało być poparcie udzielone nowym władzom Ukrainy przez litewski sejm, potępienie agresji Rosji wobec Ukrainy, potępienie rosyjskiej okupacji Krymu oraz udzielenie przez Litwę poparcia dla unijnych sankcji wobec Rosji. 14 marca Rosjanie praktycznie zablokowali port w Kłajpedzie. Wywołało to na Litwie sporą panikę. Stało się jasne, że niebawem Rosja zacznie coraz głośniej artykułować swoje pretensje do Kłajpedy.

W rozkwicie

Miasto założyli rycerze niemieckiego zakonu kawalerów mieczowych, którzy w 1252 r., już jako inflancka część zakonu krzyżackiego, zbudowali tutaj zamek Memelberg. Była to ich główna baza wypadowa podczas wypraw chrystianizacyjnych na Żmudź. Z upływem czasu obok zamku powstało osiedle Memel, zamieszkane przez niemieckich kolonizatorów, które już w 1258 r. otrzymało prawa miejskie. W 1521 r., po kolejnej przegranej wojnie z Polską, nad państwem krzyżackim zawisła groźba całkowitej likwidacji. Ostatecznie jednak stało się inaczej. Mistrz Zakonu Albrecht Hohenzollern wolał złożyć hołd królowi polskiemu Zygmuntowi I, zostając jego lennikiem i otrzymując od niego tytuł księcia elektora. Nowe krzyżackie państwo – Prusy Książęce stało się więc lennem Polski, a potem Rzeczypospolitej Obojga Narodów. To był najlepszy okres w dziejach Kłajpedy. Wojny toczyły się z dala od miasta, a port nad Dangą odgrywał znaczną rolę w polskim eksporcie towarów za granicę. Wywożono przez niego drewno, zboże, skóry, len, konopie, wosk i wiele innych produktów. Kłajpeda nawiązała kontakty handlowe z Królewcem, Gdańskiem i Toruniem, najbardziej prężnymi wówczas polskimi ośrodkami handlowymi. Tak było do chwili najazdu szwedzkiego na Rzeczpospolitą w 1655 r., kiedy to elektor pruski Fryderyk Wilhelm wykorzystał trudną dla polskiego króla sytuację i wymusił na nim zgodę na suwerenność Prus Książęcych. Przeciwko takiej decyzji zaprotestowały m.in. miasta pruskie, a więc i Kłajpeda, opowiadając się za pozostaniem przy Rzeczypospolitej. Zawirowania wobec tego politycznego faktu trwały w pruskich miastach dość długo. Symbolicznym momentem w walce z antyelektorską opozycją w Prusach było powieszenie w 1672 r. w Kłajpedzie Krystiana Ludwika Kalksteina-Stolińskiego, jednego z jej przywódców. Od tamtego momentu stronnicy króla Rzeczypospolitej zaczęli w Kłajpedzie słabnąć.

Na początku XVII w. apetyt na przejęcie Kłajpedy mieli również Szwedzi, z którymi Rzeczpospolita prowadziła nieustanne wojny. Gdy w 1629 r. obie strony zawarły sześcioletni rozejm w Altamarku, Kłajpeda znalazła się w rękach szwedzkich, ale tylko na sześć lat. W drugiej połowie XVII w. Prusy Książęce wraz z portami w Królewcu i Kłajpedzie próbował odzyskać dla Rzeczypospolitej król Jan III Sobieski, ale plan ten się nie powiódł. Potem stało się to niemożliwe. W 1701 r. elektor Fryderyk III ogłosił się Fryderykiem I – królem w Prusach. Jego następca Fryderyk Wilhelm był twórcą potęgi militarnej Prus, które wkroczyły w okres swojej świetności. Gdy w latach 1756–1763 europejskie mocarstwa ogarnęła wojna siedmioletnia, przez prawie pięć lat Kłajpedę okupowali Rosjanie. W okresie wojen napoleońskich miasto na krótko stało się tymczasową stolicą Królestwa Prus, bo właśnie tam schronił się Fryderyk Wilhelm III. Gdy w 1871 r. pod egidą Prus dokonało się zjednoczenie Niemiec, Kłajpeda rozpoczęła swój nowy okres w historii – tym razem w ramach Cesarstwa Niemieckiego. I tak było do wybuchu I wojny światowej.