Nie ma znaczenia, z jakim nowotworem mamy do czynienia. Jedyna różnica to szybkość, z jaką komórki nowotworowe będą uśmiercane. Dr Szaluś przypuszcza, że o skuteczności terapii może decydować także genetyka.

Co na to środowisko lekarskie? Coraz więcej lekarzy zaczyna doceniać znaczenie tego odkrycia. Najgorzej reagują młodzi. Interesują ich tylko leki wytworzone przez przemysł farmaceutyczny. Dotąd selen był przedstawiany jako trucizna, więc nie zadają sobie trudu, żeby zgłębić nową literaturę. O dziwo, zgadzają się na suplementowanie lewoskrętną witaminą C, która w rzeczywistości istnieje niezwykle krótko. Jest bardzo nietrwała. W wodzie racemizuje i ulega utlenieniu. Nie zwracają uwagi na inne substancje, które mogą wchodzić w interakcje z lekami. Selen ich nie interesuje bądź wręcz stanowczo odradzają jego stosowanie.

– Nikt nikomu nie zabrania picia np. zielonej lub czarnej herbaty – komentuje dr Szaluś. – Badania pokazują, że nie powinno się ich spożywać przy chemioterapii raka prostaty, a suplementowanie selolem wciąż budzi pewne obawy. Oczywiście jestem zwolennikiem przede wszystkim zielonej herbaty i jej pozytywnego działania również w wielu chorobach, ale to pokazuje, jak trzeba uważać nawet z herbatami. Te obawy wynikają z niewiedzy i braku chęci do pozyskiwania informacji. Paradoks pokazuje ankieta przeprowadzona w USA jakiś czas temu. Amerykańskich onkologów zapytano, czy chcieliby być tak leczeni jak ich pacjenci. 95 proc. z nich odpowiedziało, że trzeba coś zmienić! Jest jednak na szczęście coraz więcej osób i instytucji, które wspierają nasze badania. Nie tylko w Polsce, ale i na całym świecie.

Pacjenci czekają

Niestety, badania przedkliniczne jeszcze trwają. Optymistyczny scenariusz zakłada, że selol w postaci suplementu będzie można wytwarzać i wypuścić na rynek najwcześniej za kilka lat.

Prof. Suchocki wymienia poszczególne etapy prac, które jeszcze czekają jego zespół: – Główne badania będą prowadzone pod kątem genotoksyczności. Sądzimy, że selol je przejdzie bez problemów, ponieważ żaden znany związek selenu nie jest genotoksyczny. Następnie czeka nas walidacja 14 metod do specyfikacji preparatu. Później konieczne jest stworzenie dokumentacji DMF (Drug Master File). Ostatni proces jest bardzo kosztowny. Może to być inwestycja rzędu nawet 1,5 mln zł. Po tej procedurze będzie można złożyć dokumentację w Brukseli.

23 kraje zgodziły się na wprowadzenie selolu na swoim terenie. Jedynie Francja, Niemcy i Finlandia nie wyraziły zgody. Sami wytwarzają preparaty z selenem i nie wpuszczają konkurencji. Postawili dla selolu takie wymagania jak dla leku.

– Całą procedurę wprowadzenia selolu na rynek mamy przygotowaną. Brakuje jedynie pieniędzy – mówi prof. Suchocki. – Fundacja Good Life, która powstała, byśmy mogli prowadzić badania, działa całkowicie non profit. Nie ma etatów, nie wolno nam wypłacać pieniędzy. Kupujemy jedynie materiały i odczynniki do produkowania i badania selolu.

Na szczęście zainteresowanie odkryciem rośnie. Życzymy całemu zespołowi badawczemu, by znalazły się środki na dokończenie procedur niezbędnych do wprowadzenia preparatu na rynek. Przede wszystkim życzymy tego przyszłym pacjentom.

Na pytanie, jak świat naukowy reaguje na selol, prof. Suchocki odpowiada: – Bada i milczy. Od kilkunastu lat w bardzo opiniotwórczych czasopismach naukowych pojawiają się artykuły o wolnych rodnikach i udziale zaburzeń potencjału oksydoredukcyjnego komórek w etiologii różnych chorób cywilizacyjnych. W każdym z nich autorzy wyrażają nadzieję, że gdyby się udało tym procesem sterować, można byłoby wyleczyć mnóstwo chorób. Recenzenci tych publikacji w osobnych artykułach podkreślają, jakie to jest ważne. Wszyscy piszą, że trzeba uderzyć właśnie w ten mechanizm . A my już mamy preparat regulujący potencjał redoks – jest to nasz selol!