Pisząc te słowa, nie znam wyniku wyborów, ale wiem, wobec jak potężnych problemów stanie nowa koalicja rządząca bez względu na to, kto by ją tworzył: Platforma Obywatelska czy Prawo i Sprawiedliwość.

Na wstępie, właściwie od razu można wyrzucić do kosza projekt budżetu państwa na rok 2012, którego jeszcze kilka dni temu z taką pasją (i nieodpowiedzialnością) bronił jego autor – minister finansów Jacek Rostowski, jak sądzę, dobrze wiedząc, że staje w złej sprawie.

W przyszłorocznym budżecie może zabraknąć co najmniej 15–20 mld zł i nie bardzo wiadomo, skąd je wziąć, jeśli chcieć spełnić obietnicę złożoną przez szefa polskich finansów Komisji Europejskiej – o obniżeniu deficytu budżetowego w 2012 r. do 2,9 proc. W każdym razie zaskórniaki (choćby te z Funduszu Rezerwy Demograficznej) zostały już w większej części przejedzone przez ekipę Donalda Tuska w latach 2007–2011, a na wpływy z prywatyzacji w sytuacji, gdy na giełdach rządzą niedźwiedzie, też nie ma co liczyć.