Rosyjscy demokratyczni opozycjoniści, ci ze skłóconych partii i partyjek oraz pozpartyjne indywidualności, jak choćby antykorupcyjny bloger Aleksiej Nawalnyj i liderka obrońców chimkowskiego lasu Jewgenija Czirikowa, swoje odbywające się w pierwszy październikowy weekend forum nazwali „Ostatnia jesień”.

Była to aluzja do utworu legendy rosyjskiego rocka, lidera grupy DDT Jurija Szewczuka, który sympatyzuje z demokratami. Ale było w tym i przesłanie polityczne: to naprawdę ostatnia jesień. Ostatnia jesień putinizmu.

„W przyszłym roku będą »wybory«, Putin »zwycięży«, ludzie wyjdą na ulice, żądając skontrolowania rezultatów głosowania, w starciach z OMON padną ofiary, do jesieni sytuacja jeszcze się zaostrzy, niektóre oddziały wojska powstaną przeciw prezydentowi, do Moskwy zostanie wprowadzona armia, znowu będą strzelać do Białego Domu” – marzy jakiś młody internauta. I natychmiast dostaje odpowiedź innego:

„Jak się najaram, to też mam takie sny. Niczewo, przejdzie…”.

To, co w Rosji rzuca się w oczy obserwatorowi z zewnątrz, to przede wszystkim powszechna bierność.