Na tle amerykańskiej flagi stoi Temida. Po policzku spływa jej łza. Nóż przy jej gardle trzyma bowiem Wujek Sam, zmuszając ją, aby na wadze bogini sprawiedliwości to dolar był najcięższy. Jeden z tysięcy plakatów namalowanych przez sympatyków Ruchu Oburzonych świetnie wyraża ich główny postulat. – Żądamy odcięcia polityków od korporacyjnego kapitału, który korumpuje rząd, kongresmenów i senatorów – opowiada „Uważam Rze” 20-letnia studentka stosunków międzynarodowych Tasha Poinsate. – Chcemy podwyższenia podatków dla bogaczy i wielkich korporacji, aby zebrać pieniądze na pomoc tym, którzy nie są w stanie związać końca z końcem. Najbiedniejsi cierpią bowiem po części z powodu nieodpowiedzialnej polityki bankowców – dodaje.

– Głównym celem naszego ruchu jest stworzenie społeczeństwa, w którym ludzie będą mieli równe szanse, a także zyskają dostęp do opieki zdrowotnej i edukacji – podkreśla Tasha. Demonstranci wskazują na dziewięcioprocentowe bezrobocie i rekordowo wysoką liczbę Amerykanów żyjących poniżej progu ubóstwa.

Od Wall Street po Alaskę

Chociaż protesty zaczęły się w Hiszpanii, to dopiero wielkie demonstracje na nowojorskiej Wall Street nagłośniły ruch tak bardzo, że protestami zainteresowały się największe światowe media. Namiotowe miasteczka Oburzonych i uliczne demonstracje rozlały się zaś szybko na ponad 1500 amerykańskich miast. Ruch Okupuj Wall Street zamienił się więc w ciągu kilku tygodni w ruch Okupuj...: Chicago, Boston, Filadelfię, Los Angeles, Denver, Miami, Waszyngton etc.