Ukraina. Bronisław Komorowski wmuruje kamień węgielny w Bykowni, gdzie wreszcie powstanie polski cmentarz wojskowy. Pochowano tam 2,5 tys. Polaków zamordowanych przez NKWD na terenie Ukrainy po 1939 r. Odnieśliśmy sukces na Ukrainie, ale nie wolno nam zapomnieć o Białorusi. Moskwa nadal odmawia przekazania Warszawie listy ofiar sowieckich zbrodni na Białorusi. Nie znamy też miejsca ich pochówku. Zdobycie tych informacji powinno być priorytetem polskiego rządu w relacjach z Rosją.

Polska. Jeden ze skwerów na warszawskim Żoliborzu został nazwany imieniem Ludwika Bergera „Goliata” – żołnierza AK, założyciela pułku „Baszta”, kawalera Virtuti Militari. W 1943 r. Berger został zastrzelony przez Niemców podczas walki ulicznej. Doprawdy dziwnym miastem jest Warszawa. Jednocześnie oddaje cześć polskim bohaterom i naszym katom (pomniki Wdzięczności Armii Radzieckiej w parku Skaryszewskim i „czterech śpiących”).

Rosja. Sierp i młot. Wizerunek Stalina i napis: „Czas na zmianę władzy”. To nie rekwizyt z filmu dziejącego się w realiach Związku Sowieckiego w latach 20., ale plakat rozwieszany na terenie obecnej Rosji. W ten sposób wyborców usiłuje zdobyć tamtejsza partia komunistyczna. Jej szef Giennadij Ziuganow szczycił się zaś ostatnio, że „za czasów Stalina mieliśmy 30 lat bez korupcji”. Wyobraźmy sobie skandal, jaki wybuchłby, gdyby w Niemczech jakaś partia reklamowała się plakatami z Hitlerem i swastyką. W Rosji taka kampania nikogo nie dziwi i – co znacznie gorsze – może okazać się skuteczna.