Muzyk, publicysta, wieloletni dyrektor muzyczny Polskiego Radia, a w dodatku Polak urodzony w roku 1900 – wszystkie te okoliczności złożyły się na barwny żywot Romana Jasińskiego.

Jego wspomnienia, które udostępnił Robertowi Jarockiemu, składają się na ciekawy obraz polskiej bohemy artystycznej między- i powojnia. Ale nie tylko. Jasiński był w takim samym stopniu świetnym gawędziarzem, co bystrym obserwatorem. Posiłkując się przykładami swoich znajomych, jak choćby Iwaszkiewicza czy Rubinsteina, pokazuje, jak owo beztroskie w młodości środowisko poradziło sobie z traumą wojny, a zwłaszcza z pierwszymi latami PRL. Książka o kolorycie przedwojennej Polski i ponurej szarości wyborów okresu następnego.

—wl