Smutna historia
Książka ta stanowi wartościowe kompendium wiedzy na temat patologii polskiej debaty publicznej, ale stawia też pytania o przyszłość niepokornego autora
Pierwsza część książki stanowi nieco ułomny, ale wartościowy zapis burzy, jaka rozpętała się po wydaniu przez Pawła Zyzaka w 2009 r. publikacji „Lech Wałęsa. Idea i historia”. Praca, która była rewelacyjną rozprawą magisterską, z racji odmiennych kryteriów oceny już jako książka miała istotne mankamenty.
Anatomia nagonki
Nie usprawiedliwia to jednak ataków, które spotkały autora ze strony rządzących III RP. To dziwne, że w takiej sprawie zabierali głos premier, marszałkowie Sejmu i Senatu, nie przeczytawszy rzeczonej pracy i wypowiadając się w sposób znamionujący brak zrozumienia idei wolności badań naukowych oraz demokracji. Niemałą rolę w nagonce na Zyzaka odegrały mainstreamowe media. Przy doniesieniach takich tuzów jak Wojciech Czuchnowski czy Adam Leszczyński z „Gazety Wyborczej” „Dziennik Telewizyjny” z czasów stanu wojennego jawi się jako ostoja kultury i rzetelności.