Wznowiona po półwieczu pierwsza większa rozprawa Leszka Kołakowskiego nie straciła zbyt wiele na aktualności. Choć w latach 50. młody filozof przesiąknięty był jeszcze marksizmem, jego zawarte w tym tekście rozważania o Spinozie są w zasadzie wolne od jakiś skażeń ideologicznych.

Kołakowski raczej Spinozę humanizuje – jego pytania metafizyczne czy ontologiczne tłumaczy na język wyborów moralnych, pojęcia wolności czy miejsca człowieka w naturze. Jest to oczywiście tylko jedna z tysięcy interpretacji systemu XVII-wiecznego filozofa, warto jednak zwrócić na „Jednostkę i nieskończoność” uwagę. Ze względu na samego Kołakowskiego, który napisał ten odważny i niezależny pod względem myśli esej, mając zaledwie 29 lat.     —wl