Przypomnę, że pierwszoplanową postacią książki uczynił Llosa Rogera Casementa, bohatera ruchu antykolonialnego, prekursora obrony praw człowieka, brytyjskiego dyplomatę, który czując się nacjonalistą irlandzkim, dopuścił się w czasie I wojny światowej kolaboracji z Niemcami, za co zapłacił głową.

Wcześniej jednak zyskał sławę po opublikowaniu swoich raportów z Konga. Został tam wysłany w 1900 r., aby założyć pierwszy brytyjski konsulat. Po drodze zawitał do Brukseli, gdzie przyjęty został przez króla Leopolda I i ugoszczony lunchem. Przez półtorej godziny słuchał królewskich monologów na temat cywilizacyjnego wysiłku czynionego w Kongu. Urok osobisty monarchy w tym przypadku nie zadziałał. Casement zbyt wiele wiedział o rządach Belgów w tym rejonie i terrorze, który pochłonął w sumie 8 mln ofiar.