Trzeba też walczyć. Anthony Browne alarmował już kilka lat temu („The Spectator"): „Chrześcijaństwo stało się represjonowaną religią, nawet jej europejscy wyznawcy coraz częściej doznają szykan i szyderstw. Fakty są nieubłagane: chrześcijaństwo wszędzie powraca do swej pierwotnej roli religii prześladowanej" (2005). Cały światowy obszar islamu to teren nieustannych (często krwawych, hekatombowych) represji wobec chrześcijan (tymczasem Zachód odpowiada multiplikowaniem u siebie meczetów); w Afryce i Azji trwają rzezie chrześcijan motywowane głównie „bluźnierczym kaznodziejstwem"; w wielu krajach samo posiadanie krzyżyka lub Biblii grozi śmiercią—łącznie 300 milionów chrześcijan na paru kontynentach cierpi prześladowania, a świat reaguje obojętnie, mocarzy mało to obchodzi. Szczególnie zagrożony jest katolicyzm. Wybitny socjolog, profesor Anson Schupe (Purdue University, Indiana), od kilkunastu lat głosi: „Jesteśmy świadkami schyłku katolicyzmu" (2000). Według Schupego religie co prawda przetrwają, lecz nie wszystkie, a najbardziej możliwe wydaje się zniknięcie katolicyzmu.