Znamy słowackiego reżysera ze znakomitych, oryginalnych i poetyckich, pełnych subtelnego humoru „Ogrodu" i „Orbis Pictus", a także z nakręconego ze społecznym zacięciem „Słonecznego miasta". „Cygan" również wpisuje się w ten nurt. „Interesują mnie tematy, ludzie i historie, które nie obchodzą nikogo innego" – mówi Sulik. I dlatego powstał „Cygan", pomyślany najpierw jako „Hamlet" rozgrywający się pośród Romów. Ale po zadzierzgnięciu bliższych relacji z nimi z wiecznie aktualnej tragedii pozostał w końcu jedynie najważniejszy szkielet intrygi – zamordowanie ojca głównego bohatera przez wuja, potem jego ożenek z matką wdową.

Nastoletni Adam próbuje przeżyć w warunkach zgrzebnej nędzy, otoczony wrogością ojczyma wikłającego go coraz bardziej w działalność kryminalną. Chciałby się uczyć, ale nie może już dłużej chodzić do szkoły, „dla białych też nie ma pracy" – słyszy w odpowiedzi na pytanie, czy następnego dnia może znowu przyjść przerzucić węgiel. Historia dorastającego chłopca, potwornie samotnego i naznaczonego fatum niepozwalającym mu – pomimo prób – wyrwać się z łapsk ojczyma mordercy, nie może skończyć się dobrze... Piękny film Sulika, doskonale sfotografowany i z doskonałą ścieżką muzyczną, z większym udziałem naturszczyków niż profesjonalnych aktorów, zdobył Specjalną Nagrodę Jury i trzy inne ważne wyróżnienia na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach. Na nastoletniego Jana Mizigara, który wspaniale zagrał Adama, reżyser natknął się w Krizovej Vsi. Chłopak gra w piłkę i jest perkusistą w ludowej kapeli.