Najnowsze bawarskie prawo ogródkowe ustanowiono w kwietniu 1999 r. i nie ograniczono, w jakich miesiącach mogą działać ogródki, ale ustala dla odmiany bardzo rygorystycznie, że ogródki mogą być czynne od godz. 7 do 23, a ogródki z muzyką muszą zakończyć działalność do godz. 22. Niemcy odnoszą się do tej instytucji bardzo poważnie – zarejestrowali ogródki piwne jako Kulturgut, czyli dobro kultury. Gdy wiosną nadchodzą długie, ciepłe wieczory, każdy szanujący się monachijczyk spędza tu z przyjemnością parę godzin. Legendarnym miejscem piwnych wieczorów jest monachijski Hirschgarten, który uchodzi za największy ogródek piwny w mieście. Ale ogródki piwne napotkacie w całych Niemczech. Ławki i stoły powinny być umiejętnie wkomponowane w drzewa, które w upalne dni chronią piwoszy przed słońcem. Stąd powiedzenie, że dobry Biergarten musi mieć Kühlung von oben und innen – czyli chłodzenie od góry (poprzez cień drzew) i od wewnątrz (poprzez picie chłodnego piwa).

Mody i gusta co rusz się zmieniają, a na dodatek powstają nowe ogródki. Aby sprawdzić, co jest aktualnie w modzie, zajrzyjcie na stronę www.biergartenfreunde.de.

Do piwa najlepiej pasują kiełbaski. Polskiemu turyście przyda się krótki słowniczek, aby ustalić, co jest czym w niemieckim świecie wurstów:

∑ Nürnberger Wurst – cienka biała parzona kiełbaska z dużą ilością majeranku,

∑ Thuringerwurst albo Bratwurst – biała, nieco grubsza od Nürnbergerów kiełbasa z dodatkiem zmielonej wątróbki wieprzowej,

∑ Krakauer albo Knacker (inaczej Knackwurst) – kiełbasa grillowana przypominająca naszą kiełbasę podwawelską. Do piwa podawane są też kiełbaski z wody:

∑ Weisswurst, czyli biała bawarska kiełbaska parzona z wody, podawana ze słodką musztardą,

∑ Bockwurst, czyli odpowiednik polskiego grubego serdelka,

∑ Wiener, czyli długa, cienka parówka przypominająca nasze berlinki.