Przeciętny obywatel na ekonomii zna się tyle, że sobie zestawi własne dochody i wydatki. Docierają jednak do niego strzępki informacji gospodarczych i patchwork z tego ułożony wygląda surrealistycznie.

Banki w obcych rękach, handel od zwolnionego z podatków supermarketu do wietnamskiego stoiska z ciuchami nie nasz.

Kawę zaparzy światowa sieć, tanie danie upichcą Chińczyk z Arabem. Przemysł unieszkodliwiony. Rolnictwo i uprawy jakby dla dekoracji, chmiel importuje się z Niemiec, a cukru brakuje. Ropa i gaz dla bogaczy. Za prąd trzeba płacić jak za zboże, a i tak ciągle za mało.

Jeśli się nad tym naszym krajem trochę pozastanawiać, to „włos się jeży, panie Jerzy".

Weźmy piękny rytuał wyłaniania wykonawców wielkich inwestycji, czyli przychodzi gość z gigantyczną forsą do urzędnika na pensji. Organizuje się wtedy przetarg i wybiera ofertę najatrakcyjniejszą cenowo.