Zwłaszcza gdy pierwszy raz wyjechała do dużego miasta, na egzaminy do studium aktorskiego przy gdańskim teatrze Wybrzeże. „Podobno najlepiej poszło dziewczynie z jakiegoś zadupia, takiej w bordowej marynarce" – podsłuchała rozmowę na korytarzu. Od razu wiedziała, że to o nią chodzi. – Czułam się obca. Nie przystawałam do ludzi, którzy pojawili się na egzaminie. Oni rozmawiali o teatrze, spotkaniach z aktorami, sztuce, a ja w całym swoim życiu byłam na czterech przedstawieniach, ze szkolną wycieczką. Miasto mnie przerastało. Na każdym kroku wstyd. Nie wiedziałam nawet, jak kupić bilet w automacie. Dzisiaj myślę o tym z rozrzewnieniem, ale wtedy to była dla mnie tragedia. Czułam się jak wypuszczona z lasu, jak kompletny dzikus.

Danuta Stenka dla „Pani" 8/2012

—wyb. ns