Co prawda mam 21 lat i ciągle studiuję, ale już dziś strach przed bezrobociem jest dla mnie paraliżujący. Autor tekstu trafia celnie w punkt: młodzi są sfrustrowani, nie mają w sobie nadziei i czują się osamotnieni. Tak czuję się ja, tak czuje się wielu moich kolegów. Studia zamiast dawać motywację do poszerzania horyzontów, własnej wiedzy i umiejętności, uczą jedynie, że nie warto się starać. Studiuję politologię i jest mi z tego powodu wstyd, ponieważ to właśnie politolodzy są najczęściej utożsamiani z bezrobociem. Wstydziłem się tego na rozmowach kwalifikacyjnych, gdy szukałem pracy, wstydziłem się, gdy szukałem praktyk studenckich i w minach osób rekrutujących zawsze odczytywałem uśmiech politowania, gdy o tym wspominałem. Nie widzę jednak sensu zmiany kierunku, ponieważ moja stricte humanistyczna matura nie ułatwi dostania się na prestiżową uczelnię, na której znajdują się perspektywiczne (czyli techniczne) kierunki. Na studia magisterskie nie idę. Stwierdziłem, że nie można odwlekać tego, co nadejdzie, czyli bezrobocia.

Mateusz Czaplicki, Rumiejki k. Środy Wielkopolskiej, studiujący w Poznaniu

Mimo trudnej sytuacji, podzielając opinię, doradzamy zmianę strategii. Można być politologiem, można studiować ten kierunek, ale skoro realia rynku są takie, to warto po prostu już teraz rozejrzeć się za drugim zawodem. Poszukać pomysłu na biznes? Bierność nigdy nie popłaca. Głowa do góry, jest ciężko, ale wiele zależy od nas samych. Trzymamy kciuki!