Smutku nad opisywanymi patologiami naszej Ojczyzny. Smutku, który swoje ukoronowanie znajduje w tragedii smoleńskiej. Ale i smutku nad tragedią milionów ludzi pokolenia lat 80. i 90., zmuszanych do bierności lub emigracji. [...]  Wobec tych wszystkich smucących mnie i państwa czytelników wiadomości nie widać jednak programu. Nie widać szansy. Co robić? Co ja, jako indywiduum, mogę zdziałać, co zrobić na rzecz wspólnoty, by zatrzymać postępującą degradację? [...] Te fatalistyczne wiadomości przynoszą kolejne wywiady przeprowadzane przez panów Karnowskich. Z Janem Żarynem, z Jarosławem Kaczyńskim, z Januszem Rewińskim. Dopiero Pan Krzysztof Skowroński daje jakąś nadzieję. [...] Działajmy jak ci Polacy, nasi przodkowie, podczas zaborów Rzeczypospolitej. Na chorobę edukacji odpowiadajmy uczeniem dzieci w domu, czytajmy im książki, poezję, literaturę polską, historię Ojczyzny. Otwierajmy ich umysły na ciekawość fizyki, nieskończoność Kosmosu i nieskończoność mikrokosmosu organizmów żywych, komórek, genetyki, tajemniczość warstw geologicznych ziemi, konstrukcję chemiczną każdej materii. Z nich wyrosną Polacy. Oni przekażą dalej piękno dawnych Polaków. Na osłabianie Wojska Polskiego odpowiadajmy podnoszeniem kultury fizycznej, zawiązaniem współpracy pomiędzy grupami rekonstrukcyjnymi, budowaniem wizerunku służby wojskowej jako chwalebnej służby państwu. Na problemy ze znalezieniem pracy młodych ludzi, a pracodawców ze znalezieniem dobrych pracowników odpowiadajmy organizowaniem spotkań jednych z drugimi, przełamywaniem barier i uprzedzeń. Niech poszukujący pracy przestanie patrzeć na pracodawcę zbyt roszczeniowo i podejrzliwie, niech pracodawca widzi w pracowniku człowieka, z jego wrażliwością i wielkością potencjału uczenia się. Zorganizujmy konkurs: pomysł na Polskę. Nagrodą dla każdego uczestnika będzie zobowiązanie do realizacji pomysłu!

Z poważaniem, Wacław Załęski

Panie Wacławie, co do konkursu – pomyślimy. Ale to, co pan proponuje, popieramy z całych sił. Prawdziwe społeczeństwo obywatelskie już się zresztą od dwóch lat tworzy, choć zgoda, że ze zbyt małą jeszcze energią.