Zaznaczę na wstępie, że jestem fanką twórczości Tolkiena, choć nie fanatyczką. Głównie „Władcy Pierścieni" i „Hobbita" i – to pewnie Pana nie zdziwi – ekranizacji ich przez Petera Jacksona. Moim zdaniem Peter Jackson świetnie odwzorował atmosferę panującą w książkach Tolkiena.

Na samym początku zaznaczył Pan, że poprzednio, kiedy Pan zrecenzował „Władcę Pierścieni", fani nie byli temu przychylni i posypała się krytyka. Nie czytałam tego, ale jeśli była podoba do tej, to się wcale nie dziwię.

Może będę w tym odosobniona, ale każde zdanie w Pana recenzji jest negatywne. Pomimo że krytyka dłużyzn jest jak najbardziej zasadna, to w ogóle nie rozumiem krytykowania efektów specjalnych i misternie tworzonych lokacji. Czy tylko mi się wydaje, że o to w takich filmach chodzi? O pokazanie innego świata, ale – jak Pan sam widzi – opartego na naszym, idealnego świata, z pięknymi widokami, budynkami. Mamy się zachwycać. Widz ma wyjść z kina oczarowany. Tak samo jak czytając fantasy. Mamy wejść w inny świat, oderwać się od tego. Czy to nie zawsze miała być ucieczka? Ucieczka od tego świata, że przez chwilę staje się on piękniejszy, niż jest. I nie chodzi mi o to, że świat nie jest piękny, bo jest. Jednak trudno go podziwiać, kiedy trzeba się uczyć, chodzić do szkoły, pracować. I to, wydaje mi się,  zawsze było jasne.

Z poważaniem, Agnieszka Górska