Ze strachu przed drugim państwem reżim nie cofnie się przed niczym, nawet przed niszczeniem własnych obywateli – zdaje się mówić w swojej książce Jezernik. Gdy w 1948 r. Josip Broz-Tito sprzeciwił się Stalinowi i obecności wojsk radzieckich na swoim terytorium, rozpoczął się okres czystek w Jugosławii. Ich celem było wyłapanie wszystkich podejrzanych o popieranie Stalina lub sympatie z Międzynarodówką Komunistyczną (zwanymi kominternowcami). Jezernik na chłodno opisuje system wyłapywania podejrzanych, zaciskającą się wokół nich, ich rodzin i przyjaciół pętlę terroru. Pokazuje, jak system nagradza donosicieli, jak wymusza donoszenie żony na męża, ojca na syna. W kolejnych rozdziałach mamy precyzyjnie opisany proces zabijania w ludziach tożsamości, indywidualności i ducha. System zbudowano tak, by kierownictwo obozu na Nagiej Wyspie, gdzie trafiali skazańcy, nie musiało brudzić sobie rąk. To więźniowie donosili na siebie nawzajem, pilnowali, karali i upokarzali. W 1951 r. okazało się, że połowa osadzonych była niewinna. Niemniej więźniowie polityczni przebywali na Nagiej Wyspie do końca lat 50. Książka Jezernika pokazuje, do czego zdolny jest totalitaryzm i jakimi metodami upadla swoich obywateli, pozbawiając ich godności i wiary w życie.

Božidar Jezernik

Naga wyspa

Czarne