20 kwietnia 2013 r. mija 124. rocznica urodzin Adolfa Hitlera. Dziesięć dni po niej przypada także 68. rocznica jego śmierci. Ten tydzień poprzedzający zbliżającą się 68. rocznicę zwycięstwa nad III Rzeszą jest okazją do przyjrzenia się całej przedwojennej i powojennej bibliografii poświęconej wodzowi III Rzeszy.

Nigdy historiografia życia jednego człowieka nie zawierała tylu błędów i nie utrwalała takiej ilości mitów. Zresztą twórcą dużej części z nich był sam Adolf Hitler. 29 listopada 1921 r., cztery miesiące po proklamowaniu go wodzem NSDAP, Hitler postanowił opisać swoje życie w liście informacyjnym do członków partii. List ten nazwano później „krótkim szkicem wodza". Jak udowodnili to niemieccy i angielscy historycy, już w czwartym zdaniu tego listu Hitler fałszuje wydarzenia ze swojej młodości – twierdzi, że w wieku 17 lat został osierocony przez matkę i ojca, którzy nie pozostawili mu żadnego spadku.

W ten oto sposób późniejszy przywódca narodowo-socjalistycznych Niemiec stworzył mit młodego człowieka wyrzuconego poza nawias sytego społeczeństwa wielonarodowego imperium Habsburgów. Tymczasem istnieje do dzisiaj pisemne oświadczenie Adolfa Hitlera z 4 maja 1911 r. (numer akt: PV 49/3-24) złożone przed Wiedeńskim Sądem Okręgowym Leopoldstadt, że był on w stanie sam się utrzymywać i z tego powodu zrezygnował z dość wysokiego zasiłku dla sierot na rzecz swojej siostry Pauli.

Tak więc pierwszym mitem, niezwykle ważnym dla jego politycznego wizerunku w oczach partyjnych towarzyszy, stał się pogląd, że Hitler już jako 18-latek musiał harować na budowie, aby związać koniec z końcem. „Młodość w nędzy na ulicach Wiednia" stała się niemal motywem przewodnim dziesiątków książek aspirujących do całościowego studium psychoanalitycznego zbrodniczej osobowości wodza III Rzeszy. Mit ten podtrzymywali tacy historycy jak Allan Bullock czy Ian Kershaw.

Mit robotnika i nędzarza

Tymczasem rzeczywistość była bardziej banalna, niż by nam się mogło wydawać. W 1908 r. Adolf Hitler odziedziczył po swojej ciotce Johannie Poeltz 1304 korony. Dodatkowo wypłacane mu było co miesiąc z banku 58 koron ze spadku po ojcu oraz otrzymywał nieopodatkowane dochody ze sprzedaży swoich obrazów. Jak podkreślał to wielokrotnie w swoich znakomitych opracowaniach historycznych niemiecki historyk Werner Maser, który bez wątpienia jest jednym z największych ekspertów od historii życia wodza III Rzeszy, od lutego 1908 r. do maja 1913 r., a więc w okresie życia w Wiedniu, a potem w Monachium, Adolf Hitler dysponował kwotą 6023 koron, co odpowiada sile nabywczej obecnych 28 428 dolarów amerykańskich z 2013 r.

Młody Hitler nie był więc nędzarzem z przytułku dla mężczyzn poznającym trud życia robotnika, ale wynajmującym przyzwoity pokój za 20 koron miesięcznie, wolnym bon vivantem dzielącym czas między kawiarnie za dnia i wieczory w operze. Dodatkowo Hitler udzielał drogich lekcji gry na pianinie, na którym całkiem dobrze grał, i sprzedawał na czarnym rynku swoje nieopodatkowane obrazy.

Poza tym do dzisiaj istnieje polecenie c.k. Sądu Okręgowego w Linzu z 16 maja 1913 r. wypłacenia z kasy sierocej artyście malarzowi Adolfowi Hitlerowi 819 koron, czyli równowartość ok. 3800 dolarów USA o sile nabywczej z 2013 r.

Bajka o złym ojcu i niewdzięcznym synu

Stosunek do rzekomo nadopiekuńczej matki i „bardzo surowego" ojca stał się kanwą niezwykle marnej literatury biograficznej z pogranicza psychiatrii i historii analizującej osobowość Adolfa Hitlera. U młodego Hitlera dopatrywano się kompleksu Edypa wobec matki i skrajnej nienawiści do ojca.

Słynny niemiecki psychoanalityk Erich Fromm uważał, że porażka Hitlera w czasie egzaminów na Akademię Sztuk Pięknych w Wiedniu spowodowała rzekomą ucieczkę w świat fantazji, z którego surowy ojciec chciał przywołać syna do rzeczywistości i ukierunkować na urzędnika państwowego. I znowu twórcą tego mitu był sam Adolf Hitler, który wspominając w „Mein Kampf"  niezwykle surowego ojca, chciał ukazać symboliczną walkę dwóch pokoleń: syna – młodego rewolucjonisty, z ojcem – strażnikiem starego, dekadenckiego porządku kajzerowskiego.