A Cytadela? Na przełomie lat 80. i 90. ub. stulecia była legendą rodzimego undergroundu. Jej drugie wcielenie datuje się od 2004 r., od wydania płyty „Gdy idę przez most". Ta, jak i dwie następne („Królowa Śniegu" 2006, „RED SQL" 2009), były próbami przeniesienia estetyki nowej fali w wiek XXI. Udanymi. Porzucając ponure brzmienia lat 80., Cytadela odcinała się od tęsknoty za PRL-em, zjednując sobie tym tyluż zwolenników, co przeciwników. Inna i nie do końca „gotycka". Po płycie „Bękart" (2011) Vüjekväsyl zaczął poważnie rozmyślać o karierze solowej. Efektem współpracy z Darkiem „Dynią" Dynowskim (znanym też z TZN Xenna), który swoje w Cytadeli także odbębnił, oraz gitarzystą Irkiem Knyziakiem (Nachtwachen, DeDajmonDoks) jest album „665". Płyta łączy elementy punkowych korzeni „Dyni", nowofalowych ciągot Vüjkaväsyla i Irka oraz elementów muzyki etnicznej. Wszystko to obficie okraszone warszawskim folkowym sosem, nazywanym przez nich pieszczotliwie „żul-rockiem". Materiał, na który składa się 14 muzycznych „potraf" (potrafią!), przyrządzano niespiesznie na licznych rodzinnych sesjach w domu  Vüjka w 2012 r. Głównie z polskich produktów. Strawny!

Vüjekväsyl
"665"
MonseArt Music Management