Większość festiwalowych ofert sprowadza się do przygotowania dla potencjalnych odbiorców odpowiedniego produktu i jego późniejszej przez nich konsumpcji. Bezmyślnej. Bo może i jest koncepcja, ale kontekstu jakoś brak, więc... przyszli, połknęli i poszli.

„Po latach bywania na wielu festiwalach – opowiada twórca i dyrektor artystyczny Brave Festival Grzegorz Bral – czułem się zmęczony dominującą wszędzie taką samą formułą: pokażmy produkt i obejrzyjmy produkt. Zadawałem sobie pytanie: dlaczego festiwal miałby być naprawdę potrzebny? Poznałem szwajcarską aktorkę Lee Wyler, którą życie poprowadziło do Indii i Tybetu. Zobaczyła, ilu jest tam wyrzuconych z własnej kultury, ile dzieci wyrzuconych z własnego domu. Razem z tybetańskim lekarzem dr Akong Tulku Rinpocze stworzyła w 1980 r. organizację ROKPA, która odbudowuje kulturę tybetańską: szkoły, kliniki, klasztory, pomaga dzieciom zachować ich własny język, pieśni, tańce, tradycje i duchowość".

Wyjątkowość Brave Festival polega na promowaniu społecznego zaangażowania na rzecz słabszych i potrzebujących. Widz, kupując bilet, niesie realną pomoc osieroconym i ubogim dzieciom, ponieważ przekazywany jest im cały przychód ze sprzedaży biletów. W ubiegłym roku było to 76 tys. 452,98 zł (!) na edukację dzieci w Szkole Średniej w Luchu we Wschodnim Tybecie (Chińska Republika Ludowa). Ludność tego ubogiego regionu to głównie nomadzi, których z powodu ubóstwa i znacznych odległości nie stać na szkołę dla dzieci. Cała szkoła liczy 2204 uczniów i jest wspierana przez ROKPĘ od 2000 r. Do szkoły z internatem uczęszcza 166 uczniów w wieku od 12 do 19 lat. W 2012 r. 40 spośród nich zdało egzaminy na studia.

„Przeciw wypędzeniom z kultury" – to hasło przewodnie festiwalu. Ocalić od zapomnienia i przywrócić dumę tym, dla których kultywowanie własnych tradycji w XXI w. staje się coraz trudniejsze.

„W 2005 r. – wspomina Grzegorz Bral – pojechałem do Meksyku śladami wielkiego Antonina Artauda, francuskiego aktora, reżysera, teoretyka teatru, który w latach 30. ub. wieku odwiedził Indian Tarahumarów, którzy są ostatnim z 96 meksykańskich plemion ocalałych po podbojach. Tamto spotkanie zaowocowało stworzeniem przez niego teorii „teatru okrucieństwa", która nie tylko odmieniła kształt europejskiego teatru w XX wieku, ale miała wpływ na największych twórców, w tym na Brooka i Grotowskiego. Pomyślałem być może i ja czegoś doświadczę. Pojechałem szukać Taramhumarów, ale... nie znalazłem ich, bo w Sierra Tarahumara, w górach, wybudowano wspaniałe drogi szybkiego ruchu i plemiona zaczęły uciekać. Spotkałem człowieka, który ostatnich kilkanaście lat poświęcił na chronienie tej kultury. Powiedział mi, że oni sami sobie nie poradzą, bo np. nie wiedzą, czym jest pieniądz. Innym problemem w Sierra Tarahumara są handlarze narkotyków, zmuszający Indian do pracy na ich plantacjach. Jeśli Indianie się nie zgadzają, są przeganiani z własnej ziemi albo zabijani. Mój rozmówca widzi potrzebę chronienia tej jednej z tysięcy kultur z marginesu świata, więc robi filmy, kolekcjonuje dawne pieśni, legendy, tańce i wspiera Indian finansowo. Zrozumiałem, jaki festiwal musimy stworzyć – Brave Festival, festiwal ludzi odważnych, którzy nie godzą się na wzorce kultury masowej i głośno mówią, skąd pochodzą i jakie są ich wartości".

To już jego dziewiąta edycja. Tym razem pod hasłem „Zaginiony rytm". W Afryce istnieje plemię, które rozróżnia ponad 40 rytmów, rytmów uczuć. Swój własny rytm ma szacunek, uznanie, postęp, pokój i miłość. Każda emocja może zostać wyrażona innym rytmem. Rytmem opłakiwano zmarłych, rytmem pobudzano determinację wojowników i leczono różne choroby. Możemy w nią uwierzyć lub nie, ale to rytmiczna magia.

Oprócz koncertów, spotkań i międzynarodowego programu edukacyjnego Brave Kids (trwa od 25 czerwca, a w tym roku do Polski zaproszono setkę dzieci, m.in. z Chin, Ugandy, Zimbabwe, Gruzji, Laosu, Czech, Kirgistanu i Indii), stałym elementem festiwalu jest przegląd filmowy, podczas którego zaprezentowane zostaną dokumenty i filmy fabularne. Przegląd tradycyjnie podzielono na trzy cykle tematyczne: Brave Focus (filmy prezentujące kulturę danego kraju), Brave People (o ludziach odważnych, którzy potrafią podejmować wyzwania i bezinteresownie zrobili coś dla dobra innych) oraz Brave Contexts (ilustrujące napięcia między tradycyjnymi, pierwotnymi rytmami a postępującą cywilizacją, której tempo konsekwentnie je zagłusza).