Alan Furst,
Szpiedzy na Bałkanach,
Sonia Draga

Furst do perfekcji opanował przedstawianie zwaśnionych agencji wywiadowczych. Podobnie jak wielu najlepszych pisarzy szpiegowskich Furst rozpoczął swoją przygodę z pisaniem jako dziennikarz, a jego książki łączą w sobie cechy wyczerpującego badania z wyjątkową umiejętnością narracyjną. Costa Zannis, uczciwy i pragmatyczny policjant, zajmuje się politycznymi zadaniami w greckich Salonikach. Kiedy rozpoczynają się „Szpiedzy na Bałkanach", jest rok 1940 i wydaje się, że Niemcy wkrótce najadą Grecję. Kiedy tak się dzieje, Zannis planuje połączyć siły, które oprą się najeźdźcom. Podejmuje się też trzech misji. Po pierwsze, pomaga bogatej Żydówce z Berlina przemycić jej przyjaciół w bezpieczne miejsce. Po drugie – podróżuje do okupowanego przez Niemców Paryża, gdzie pracuje z francuskim Ruchem Oporu nad planem ucieczki angielskiego naukowca. Wreszcie, wykorzystując swoje kontakty w policji, Zannis jedzie do Belgradu, aby pomóc w antynazistowskim zamachu stanu.

Furst przedstawia wielki, strategiczny obraz wojennej Europy, a jednym z interesujących aspektów jego powieści jest bogactwo szczegółów. Abyśmy nie zapomnieli krwawej historii Bałkanów, przywołuje obraz trzymetrowej wieży z czaszek serbskich żołnierzy, którą ułożyli Turcy w XIX w. ku przestrodze potencjalnych buntowników. Powieść przesiąknięta jest atmosferą bohaterstwa i romantyzmu, gdzie śmierć zbliża się ze wszystkich stron, a mroczny świat szpiegów jest tragiczny i jednocześnie ekscytujący.