Uprawa winorośli została tu zapoczątkowana kilka wieków przed naszą erą. Charakterystyką regionu jest jego rozdrobnienie. Burgundia nie oznacza jednolitego regionu winorośli, tylko kilkanaście stref upraw winorośli oddalonych od siebie niekiedy o dziesiątki kilometrów. Poszczególne strefy upraw są ściśle powiązane z apelacjami, których sklasyfikowano tu około 100. W ramach poszczególnych apelacji obowiązuje jeszcze podział jakościowy, czyli słynne premier cru i grand cru, których strefy upraw są wyznaczone niemalże co do centymetra i tylko wina wytworzone z winorośli uprawianej na tym ściśle wyznaczonym obszarze mają prawo do używania powyższych oznaczeń.

Burgundzkie winiarstwo jest rozdrobnione – średnia wielkość winnic to maksymalnie kilka hektarów. Czasami się zdarza, że jedna parcela, na której uprawiane są winogrona, jest własnością kilku winiarzy, gdzie każdy samodzielnie prowadzi winorośl i wytwarza wino. Teoretycznie z jednego hektara upraw możemy kupić wina od kilku winiarzy. Z reguły jednak tak się nie dzieje, ponieważ młode wina wytworzone przez kilku winiarzy na jednym obszarze są kupażowane z zachowaniem wszelkich norm jakościowych i ilościowych i sprzedawane jako wina z danej strefy upraw. Zajmują się tym tzw. negociants, wśród których są Joseph Drouhin, Louis Jadot – ich wina znajdziemy w naszych sklepach.

Burgundia to królestwo szczepów chardonnay i pinot noir. Główne strefy upraw to Chablis, Cote de Nuits, Cote de Beaune, Cote Chalonnaise, Maconnais, Beaujolais i – oczywiście – Szampania.