Po przeanalizowaniu możliwości bezpiecznego lokowania środków w tak trudnym otoczeniu ekonomicznym dochodzimy do wniosku, jak niewiele jest ciekawych alternatyw inwestycyjnych. Biorąc pod uwagę długoterminowy charakter inwestycji i najwyższy poziom bezpieczeństwa lokowanych środków, złoto jawi się jako bardzo interesująca alternatywa, której nie sposób pominąć.

Siła w dywersyfikacji

Podstawową zasadą w mądrych inwestycjach, także emerytalnych, jest dywersyfikacja portfela. Jaką zatem część warto przeznaczyć na takie instrumenty jak złoto?

Zanim Europa i świat pogrążyły się w kryzysie, niewielu inwestorów interesowało się kruszcem jako formą zabezpieczenia oszczędności. Doradcy sporadycznie zalecali posiadanie złota w portfelu, a jeśli już, to nie więcej niż 5 proc. (niekiedy tylko dla snobistycznej potrzeby posiadania pięknych sztabek czy monet). W 2007 r. sugestia, że właściwe proporcje to 50/50, spotkałaby się w najlepszym wypadku z uśmiechem. W 2011 r. Porter Stansberry, ekonomista firmy analitycznej Stansberry & Associates Investment Research, mówił wprost: „Jeśli 50 proc. swojego portfela będziesz trzymał w złocie, a 50 proc. w krótkoterminowych obligacjach skarbowych USA, twoja pozycja będzie idealnie zabezpieczona. Zarówno przed spadkiem wartości złota, jak i przed spadkiem wartości dolara".

Dziś widzimy, że wielu inwestorów, którzy posłuchali tej porady, zdołało się uchronić przed skutkami inflacji i osłabienia dolara. Mimo że w 2012 r. złoto nie zyskiwało już tak dynamicznie, to warto zauważyć, że zdecydowana większość światowych walut (z dolarem i euro na czele) straciła w stosunku do złota.

Gdy mówimy o inwestowaniu w złoto, pojawia się jeszcze jeden problem. Inwestować w kruszec czy w fundusze działające np. na Comexie? Wydarzenia ostatnich miesięcy i przecena złota spowodowana zawirowaniami na rynku „papierowego złota" wydają się sugerować jednoznaczną odpowiedź. W pełni stabilnym instrumentem może być jedynie kruszec. Świat giełd typu Comex zaczyna żyć własnym życiem. Wielkość dziennych obrotów sięga tam 500 ton złota, czyli 20 proc. rocznej światowej produkcji. To złoto, którego żaden z funduszy nigdy nie zobaczy. Być może w najbliższych latach będziemy obserwować powolne rozchodzenie się cen złota fizycznego i „papierowego", które występuje pod postacią certyfikatów i innych instrumentów finansowych. Pamiętajmy, że certyfikat złota w kryzysowym momencie to tylko kawałek celulozy bez wartości...

Kruszec odporny na inflację

Jeśli zamiast złota fizycznego kupimy jednostki udziałowe funduszu złota, wyrzekamy się najważniejszej korzyści, jaką daje złoto – odporności na skutki kryzysu i problemy gospodarcze.

Na czym polega ta korzyść? Wyobraźmy sobie Amerykanina, który w 1913 r. otrzymał w spadku 100 tys. dolarów w gotówce. Gdy w 2000 r. chciał przekazać pieniądze swoim potomkom, okazało się, że pod względem siły nabywczej warte są 5 tys. dolarów. Polak, który w 2000 r. odłożył „do skarpety" 100 tys. zł, z powodu inflacji stracił do dzisiaj już ponad 30 tys. zł.

Kiedy inwestuje się długoterminowo lub też ubezpiecza się w złocie, warto zwracać uwagę na najlepsze momenty do zakupu. Po ostatnich spadkach cen złota wielu inwestorów zachowało się racjonalnie i dokonało sporych zakupów. Zapewne zdawali sobie sprawę, że długookresowo złoto jest dla nich zabezpieczeniem. Tak najlepiej podejść do tej inwestycji. Jeśli zatem zdywersyfikujemy portfel, to jego błyszczącą część warto potraktować jako formę polisy.

W takim razie jaki procent portfela warto trzymać w złocie? Opisane wyżej okoliczności, czyli kryzys spowodowany chwiejnością systemu finansowego, inflacja czy brak stabilności wielu inwestycji, skłaniają do ulokowania jak największej części inwestycji w złocie. W Polsce doświadczeni na tym polu inwestorzy zwykle lokują w kruszcu 20–40 proc. portfela. Wielkość zależy tradycyjnie od stopnia akceptacji ryzyka, a w wypadku złota również od aktualnej sytuacji. W chwili obecnej, kiedy złoto doskonale łączy cechy inwestycji, funduszu emerytalnego i ubezpieczenia, warto na nie postawić.