Przewaga HFT nad innymi graczami polega nie tylko na tym, że pozwala on na dokonywanie niesłychanie wielu transakcji bardzo, bardzo często, ale również na wspomnianym „podglądaniu” zleceń innych inwestorów i uprzedzaniu ich transakcji – ofiarą tej właśnie procedury padał od początku Katsuyama. Za opłatą firma HFT może przez niesłychanie krótkie „okienko” – rzędu 30 milisekund – podejrzeć zlecenia złożone przez konkurentów, zanim zostaną one zrealizowane, a następnie je uprzedzić. I tu przynajmniej przewaga konkurencyjna na giełdzie jest taka jak dawniej – ten, kto pierwszy ma informację lub może uprzedzić innych, wygrywa.

Wygrywa też ten, kto wprowadzi na rynek nowe instrumenty i techniki, zanim SEC zdoła się zorientować, że pozwalają one wykorzystywać luki prawne. SEC woli bowiem odgrywać rolę szeryfa niż nadążającego za rynkiem ustawodawcy – jak zauważa „Washington Post”. Małe butiki inwestycyjne wprowadziły na giełdę HFT, ale ich tropem poszły wielkie banki. W rezultacie – zdaniem Lewisa – jedni i drudzy byli w stanie razem, inteligentnie i w tajemnicy manipulować rynkiem. Teraz FBI i SEC będą musiały sprawdzić, czy było tak w istocie.

Niewykluczone, że szykuje się kolejny skandal na Wall Street. Ale tym razem tąpnięcie może być ogromne: HFT to teraz 50–60 proc. obrotu na amerykańskich giełdach i ponad 90 proc. wszystkich zleceń.