Jeżeli państwo chce twojego dobra,musisz owo dobro dobrze schować– kpił Ronald Reagan, jeden z największych amerykańskich obrońców wolności. Państwo polskie dba o swoich obywateli jak mało które. A więc zabiera nam ponad połowę zarobków, twierdzać, że odkłada je na nasze emerytury.Dziesiątą część zarobków musimy oddaćna obowiązkowe ubezpieczenie medyczne.
Nie mamy możliwości zadeklarowania państwu, że sami zapłacimy zaswoje leczenie czy też sami odłożymy na emeryturę. A może w ogóle prowadzimy niezdrowy tryb życia i planujemy odejść
przed 50. rokiem życia? Państwo zakazuje nam też truć się narkotykami. Ale tylko niektórymi. Alkohol i papierosy są wciąż dozwolone.

Podobnie państwo chroni obywateli przed lichwiarzami, którzy pobierają rujnujące odsetki. Od 2006 r. obowiązujeprawo, które limituje oprocentowanie pżyczek. Obecnie wynosi ono maksymalnie
12 proc. W rzeczywistości firmy pożyczkowe nic sobie nie robią z ustawy i doją klientów, narzucając im oprocentowanie w wysokości od kilkudziesięciu do kilkuset procent rocznie. Zręcznie ukrywają to w natłoku cyferek. Wprowadzają opłaty za wypełnienie wniosków, odbiory w domu,ubezpieczenie pożyczek itp. Ludzie, którzy potrzebują gotówki, i tak pożyczają pieniądze, w efekcie czego wpadają z deszczu podrynnę. Bo nasi lichwiarze mają bezwzględny system egzekucji długów i znacznie mniej niespłaconych pożyczek niż banki kredytów.

Jestem przeciwny utrzymywaniu fikcji, jaką jest złe prawo, które łatwo obejść. Jeżeli ktoś chce lub uważa, że musi się zadłużyć u lichwiarza – jego prawo i pieniądze. Ale prawo powinno wymagać od udzielających pożyczek jednej rzeczy – podania dużą czcionką na pierwszej stronie umowy dwóch kwot: rzeczywistego oprocentowania pożyczki w skali roku i wszystkich kosztów, które się z nią wiążą.Wówczas będziemy mogli mówić o wolnym wyborze. W przeciwnym razie mamy kpinę z prawa i postępującą demoralizację. Bo pensje tysięcy osób pracujących w lichwiarskim biznesie są zależne od tego, ilu ludzi naciągną.