Udział prywatnego kapitału w inwestycjach typu budowa dróg czy ośrodków zdrowia staje się konieczny – budżet państwa nie jest w stanie sprostać piętrzącym się wyzwaniom. Zapchane przychodnie, nierentowne szpitale, brak środków na powstawanie nowych budynków dla administracji – wszystko to sprawia, że urzędnicy zaczęli poszukiwać nowoczesnych rozwiązań. Jednym z nich jest system partnerstwa publiczno-prywatnego.

Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady defuniuje partnerstwo publiczno-prywatne (PPP) jako „formę współpracy między podmiotami publicznymi a sektorem prywatnym, których celem jest poprawa realizacji inwestycji w projekty infrastrukturalne lub inne rodzaje operacji realizujących usługi publiczne, poprzez dzielenie ryzyka, wspólne korzystanie ze specjalistycznej wiedzy sektora prywatnego lub dodatkowe źródła kapitału”. PPP przewiduje więc udział w przedsięwzięciu zarówno sektora publicznego (np. samorządu), jak i biznesu. Najczęściej ta pierwsza strona wnosi jakiś składnik majątku – np. działkę pod inwestycję, a druga – swój kapitał. Po zrealizowaniu inwestycji strona rządowa lub samorządowa zyskuje nowe drogi lub budynek, a przedsiębiorca czerpie zyski z ich udostępniania. Oczywiście, cała machina funkcjonowania systemu jest bardziej skomplikowana, indywidualna dla danej inwestycji, ale generalne założenia są zbliżone.