Przede wszystkim warto się zastanowić nad tym, jaka jest odpowiedzialność za to, co się dzieje w Unii ponadnarodowej administracji w Brukseli? Czy to ona stanie do walki z terroryzmem? Czy pójdzie na pierwszą linię frontu w walce z tzw. Państwem Islamskim lub sfinansuje oddziały komandosów?
Zjednoczona Europa to traktaty i procedury, zaakceptowane mechanizmy ucierania decyzji, ale nade wszystko pełne poszanowanie dla odrębności i nie zawsze wspólnych interesów państw członkowskich. To nie euro stworzyło Unię i wspólny rynek, ale przekonanie obywateli, że razem, kosztem różnych ograniczeń, warto tworzyć krok po kroku nowe mechanizmy współpracy. Przy jednym pryncypie – nikt, żadne narodowe państwo nie może zdominować Unii, gdyż to zaprzecza fundamentalnej zasadzie narodowej równości wszystkich jej członków. Grecji i Niemiec, niedużego Luksemburga i wielkiej Francji, stabilnej gospodarczo Danii i grzęznących w kłopotach Włoch.