Na prośbę o wycenę ludzkiego życia, najlepiej z podaniem kwoty wyrażonej w dowolnej walucie, zapewne większość z nas zareaguje oburzeniem, dodając coś o moralnym i umysłowym upadku. By się o tym przekonać, nie trzeba kosztownych ankiet, ponieważ w pierwszym odruchu sumienia, wspartym przez humanistyczną kulturę i życiowe doświadczenie, wszyscy uznają zdrowie za dobro niewymiernie cenne.

Poza tym intuicyjnie wiemy, że lepiej być zdrowym niż chorym, a zwłaszcza żywym niż martwym. Stąd się bierze, szczególnie w deklaracjach, gotowość poniesienia każdych kosztów, by pobyt na tym łez padole wydłużać w stronę nieskończoności. Zwłaszcza że przez właściwy Zachodowi względny dobrobyt pobyt ów jest całkiem znośny, a chwilami nawet przyjemny. Korzystają z tego firmy farmaceutyczne, wydające miliony na reklamy leków na wszelkie dolegliwości – od gazów po nieistniejące choroby, choćby takie jak „zakwaszenie organizmu”.