Radosław Gałka, właściciel Poland Workforce, agencji pośredniczącej w wysyłaniu Polaków do pracy za granicą, stracił właśnie we Francji kontrakt wart milion euro rocznie. Jego lokalny partner nie wytrzymał ciągłego nękania przez urzędników. Zerwał kontrakt, ale przy okazji przejął najlepszych pracowników. Polski biznesmen nie powinien być jednak zaskoczony takim traktowaniem w kraju szampana. Przed rokiem wysłał grupę pracowników do pracy przy rozbudowie lotniska w Lyonie. Czekał już na nich kordon policji. Okazało się, że państwowy właściciel lotniska nie zgadza się, by francuski wykonawca robót korzystał z ich usług. Polaków na teren budowy nie wpuszczono.

Takich delegowanych pracowników (czyli tymczasowo wysyłanych przez firmy do świadczenia usług w innym kraju UE) są w Unii 2 mln (1 proc. siły roboczej w UE), z czego blisko pół miliona to Polacy, zatrudnieni głownie we Francji i w Niemczech. Pracują tam absolutnie legalnie. Tymczasem zwalcza się ich bardziej zaciekle niż symbolicznego polskiego hydraulika przed dekadą. Trwa nagonka w mediach, niemal codziennie pojawiają się artykuły z hasłami: „nieuczciwa konkurencja z Europy Wschodniej”, „zaniżanie świadczeń”, „dumping socjalny”.