Jesteśmy w zabrzańskiej kopalni Guido założonej w 1855 r. Można tu zjechać 355 metrów pod ziemię, zatem kaski i lampki są obowiązkowym wyposażeniem. Mówimy „szczęść Boże” i zjeżdżamy górniczą windą, czyli szolą, by wysłuchać historii, która zaczyna się w XIX w. od wspólnej pracy człowieka i konia. Przewodnik: – Opuszczenie konia do pracy w kopalni trwało około czterech godzin. Na dole mieliśmy stajnie (zachowały się na poziomie 170 m), ale wcześniej przez miesiąc zwierzęta trzymane były na górze z przewiązanymi oczami, żeby przyzwyczaić je do pracy w ciemności. Każdy z koni ciągnął dwanaście drewnianych wozów z węglem. Gdy padł, był rozcinany na kawałki i wywożony na górę. Maszyny elektryczne pojawiły się tu dopiero w 1956 r.