Coraz częściej okazuje się, że zacofanie może być wartościowe i nie chodzi o tak banalne sprawy jak wyższość transportu miejskiego nad posiadaniem auta w czasach benzyny po 5 zł. Na przekór nowoczesności zwykle niedopuszczający do głosu ludzi o odmiennych poglądach świat XXI wieku zaczyna doceniać tradycyjne podejście do pewnych spraw.

To, co jeszcze dekadę temu było bezdyskusyjnie dobre i nie podlegało ocenie, dziś takiej ocenie podlega, a nawet przewartościowaniom. Choćby słynna niewidzialna ręka rynku. Zanim pojawił się kryzys gospodarczy, jej zwolennicy zawsze mieli rację. Byli bogami postępu. Świat finansów i liberalnej gospodarki zdawał się być nietykalny.

Każdy, kto ośmielił się kwestionować zasady, którymi się kieruje, czy – nie daj Boże – jego wyznawców, kończył jako oszołom i zacofaniec. Ginął po drodze do świetlanej przyszłości. Bo kto dziś pamięta takich obrońców polskiej własności w bankach, jak np. poseł Bogdan Pęk, czy... poseł Janusz Dobrosz? A ciekawe, jakby wyglądała polska gospodarka, gdyby również ich głos był brany pod uwagę. Czy to w kwestiach prywatyzacji, czy w kwestiach rolnictwa.