Komitet noblowski, który włoskiemu autorowi przyznał tę prestiżową nagrodę w roku 1934, podkreślał jego zasługi właśnie na polu dramatu. Trzeba jednak pamiętać, że Pirandello tworzył także powieści, z których za najlepszą uważa się „Jeden, nikt i sto tysięcy”.

W powieści tej Pirandello powraca do kwestii tożsamości jednostki, wpisując się w nurt literatury XX-wiecznej, którego autorzy (Kafka, Beckett, Gombrowicz) próbowali na różne sposoby uwypuklić kryzys podmiotu. Bohater książki, Vitangelo Moscarda, człowiek prowadzący spokojne, ustabilizowane i dostatnie życie, pod wpływem błahego wydarzenia musi przemyśleć gruntownie swoje miejsce w świecie.

„Przekrzywia ci się nos” – ta rzucona mimochodem uwaga żony Vitangelo wprowadza w jego życie niepokój. Zaczyna się zastanawiać nad względnością postrzegania człowieka przez drugą osobę, nad umownością własnego jestestwa, nad pustką społecznych form, wreszcie – nad względnością świata.    —mr