Komunikat Głównego Urzędu Statystycznego za pierwszy kwartał 2011 r. informuje, że „w warunkach rosnącej inflacji, słabsza niż w ostatnim kwartale ubiegłego roku była dynamika siły nabywczej przeciętnych miesięcznych płac w sektorze przedsiębiorstw oraz emerytur i rent. (...) Ceny towarów i usług konsumpcyjnych w okresie styczeń – marzec br. rosły w skali roku szybciej niż w kolejnych kwartałach ub. roku, a szczególnie wysoki wzrost odnotowano w marcu – 4,3 proc. Najbardziej zwiększyły się ceny w zakresie transportu, żywności i napojów bezalkoholowych oraz towarów i usług związanych z mieszkaniem”.

Dla przeciętnego Polaka te eufemizmy – mniejsza „dynamika siły nabywczej”, „rosnąca inflacja” – oznaczają konkret: mniej pieniędzy w portfelu po każdym odejściu od kasy. Jak bardzo mniej? Sądząc z danych GUS, podwyżki (a mówimy tylko o pierwszych trzech miesiącach tego roku) są znaczne. Jak piszą rządowi bądź co bądź statystycy: „odnotowano znaczny wzrost cen cukru (o 58,9 proc.), mąki (o 11,1 proc.), warzyw (o 7,7 proc.), owoców (o 7,6 proc.),  pieczywa (o 4,9 proc.), wyższe były ceny mięsa (przeciętnie o 4,0 proc., w tym drobiu – o 18,6 proc., mięsa wołowego – o 4,9 proc.). (...) znacznie podrożały paliwa do prywatnych środków transportu – o 13,9 proc., na co istotny wpływ miały wysokie wzrosty cen oleju napędowego – o 21,2 proc., gazu ciekłego – o 16,8 proc. oraz benzyn silnikowych – o 11,3 proc. Więcej płacono również za usługi transportowe – o 4,9 proc. (...)”.