Na szczęście „poza siecią też można mieć swój profil”, jak pisze Marek Bieńczyk, potwierdzający powyższą tezę niezwykle wyrazistym tomem, w którym przedstawia się czytelnikowi jako doskonały eseista.

Ponieważ tytuł – nawiązujący do popularnego portalu – zobowiązuje, autor, nie rezygnując z erudycyjnej swady, stara się podejmować tematy atrakcyjne.

„Pisz, ale też trochę żyj” – strofuje sam siebie i do swoich „znajomych” pokroju Mickiewicza, Słowackiego, Krasińskiego, Barthes’a czy Baudelaire’a dodaje również Beenhakkera oraz… Winnetou.

Eseje Bieńczyka opowiadają o wielu dziedzinach życia – autor zręcznie przeskakuje od porównawczego studium śmierci Hugo i Mickiewicza, do perfum Calvina Kleina z serii Angel, zaś od dywagacji o tłumaczeniu „Niebezpiecznych związków” do pewnego drugoligowego meczu Gwardii Warszawa. Co najistotniejsze – całość jest niezwykle zwarta, a gdy czytelnik odkryje, co jest jej spoiwem z pewnością wybierze opcję, „Lubię to!”