Pasję życia” napisałem w odcinkach na przestrzeni iluś tam lat, kiedy nie zdawałem sobie nawet sprawy, że któregoś dnia przyjmie formę książkową. Publikacja powstała podczas licznych eksploracji etnograficznych i podróży reporterskich, składa się z tekstów o różnorodności świata stworzonych jako artykuły czy reportaże dla gazet. To ubrane w duchowe przeżycia opowiadania o ostatnich prymitywnych plemionach, rzadko odwiedzanych połaciach ziemi, monumentach historii, egzotycznych kulturach czy wreszcie o tajemniczych rysunkach na pustyni Nazca. To nie tylko relacje z podróży, ale i własne refleksje, odnośniki historyczne i cytaty autorów przebywających tam przede mną.

Nie brak w nich i ceny, jaką przychodziło mi płacić za wyzwania, których nigdy nie byłem w stanie zaspokoić. Fascynujące podróże z dala od przetartych traktów to ogromny trud, strach, niewygody, izolacja, stres. To także konfrontacja z bezlitosną naturą i niegościnnym klimatem oraz zmagania z własnymi słabościami. Chorobliwa zachłanność świata, namiętność podróżowania i pasja są silniejsze od lęku. Ci, którzy boją się ryzyka, nie poznają nigdy smaku przygody, podobnie jak ci, którzy nigdy nie odczuli głodu, nie wiedzą, co to jest radość jedzenia. Podróżnik przypomina nieco marynarza, który zaskoczony przez tajfun wśród niebezpiecznych raf koralowych modli się żarliwie i obiecuje solennie, że to już jego ostatni rejs. Kiedy zagrożenie mija, zapomina o przyrzeczeniach, bo wyprawa w daleki świat to bogactwo intensywnych, absorbujących doznań pozostawiających głęboki ślad w psychice człowieka. Zmiana takiego stylu życia jest bardzo trudna, prawie niemożliwa. Wilfred Thesiger, ostatni z klasycznych podróżników pustyni, pisał: „Żaden człowiek, który ją poznał, nie pozostanie takim samym. Będzie na zawsze nosić w sobie jej ślad i nigdy nie opuści go pragnienie powrotu”.

Sny na sprzedaż