Marzi, rudowłosa dziewczynka ze Stalowej Woli, przeprowadziła już czytelników przez epokę PRL, pokazując w słodko-gorzkiej konwencji egzystencję przeciętnej rodziny w małym robotniczym miasteczku.

Wydane po kilkuletniej przerwie „Nie ma wolności bez solidarności” utrzymano w tym samym tonie. Choć akcja zaczyna się w sierpniu ’89 od spraw wagi państwowej, otrzymujemy coś ponad historię o rozmowach w Magdalence i ich konsekwencjach. Sowa przypomina, że życie toczyło się wówczas nie tylko politycznymi ścieżkami, daje poczuć pełen smak pierwszych chwil III RP – rozczarowanie, wrażenie pustki, ale też strach związany z  oglądanymi na kasetach VHS horrorami czy radość z kolorowych gum do żucia.

Ujmująco opowiada, zadaje też przy okazji ważne pytania, zwłaszcza o sens wolności  jako takiej. Narracji służy czysta, krągła kreska francuskiego rysownika Sylvaina Savoi i mnóstwo intensywnych barw.