W tym celu Kozłowska-Rajewicz wystąpiła – zgodnie z formalnościami – o przygotowanie zmian w Kodeksie karnym do ministra sprawiedliwości. – Wygląda na to, że minister Kozłowska-Rajewicz jest właściwą osobą na właściwym miejscu – skomentowała postulaty pani minister Anna Grodzka z Ruchu Palikota.

A więc stało się. Wprawdzie w realizację pomysłu na razie nie wierzę, bo nie potrafię sobie wyobrazić, żeby mógł go poprzeć Jarosław Gowin, bądź co bądź konserwatysta nie tylko werbalny. Nie zmienia to wszakże istoty rzeczy. Propozycje Kozłowskiej-Rajewicz stanowią swego rodzaju przełom. Jasno pokazują, jakie są prawdziwe intencje działaczy gejowskich. Tak, za fasadą haseł wolnościowych, za pozornym głoszeniem tolerancji i obroną uciśnionych skrywa się zamordyzm. Skrywa się chęć zamykania ust krytykom, prześladowania inaczej myślących, ludzi nie dość dostosowanych do akceptacji nowej, homoseksualnej kultury. To oznaczają dwa lata więzienia, kara egzekwowana z całym poparciem aparatu państwa, kara dla tych, którzy używają mowy nienawiści.

Ale cóż to kryje się za owym pięknym zwrotem? Wszystko, co sobie ktoś zażyczy. Może być niewłaściwy cytat z Biblii, może być artykuł publicystyczny kwestionujący związki homoseksualne, może być niewczesny żart. A jeśli ktoś się uprze, to i skrzywienie warg lub brak wystarczającego entuzjazmu dla przeciągających przez duże miasta tabunów gejów i lesbijek wystarczy. W całej tej dyskusji, powtarzam, nie chodzi o obronę przed wyimaginowaną dyskryminacją – jeśli ktoś jest w liberalnym świecie hołubiony, głaskany, jeśli istnieje grupa ciesząca się przywilejami i wpływem, to właśnie mniejszości seksualne – ale o dokonanie rewolucji obyczajowej, o radykalną zmianę wzorców zachowań i wartości. Walka z mową nienawiści to poręczny wytrych, przy pomocy którego będzie można szantażować niepokornych i paraliżować opór.

Rewolucja przebiega zawsze w ten sam sposób. Z jednej strony mała sfanatyzowana grupa ideologów, ciesząca się poparciem dużych mediów i przymilający się, pozbawieni charakteru urzędnicy; z drugiej tak zwana szeroka opinia publiczna, wprawdzie konserwatywnie nastawiona, ale nieruchawa i nierozumiejąca niebezpieczeństwa. Ci pierwsi są sprawni, szybcy, zdeterminowani, przedstawiciele tych drugich powolni i naiwni. Nim się zorientują, jakie jest znaczenie nowych, rewolucyjnych praw, te zostaną wprowadzone w życie, zaczną działać i skutecznie zmieniać mentalność.

Do diabła, czy naprawdę w Polsce też tak to musi wyglądać?