Jako odtrutkę na podobne bzdury polecam publikację IPN „Przeżyliśmy łagry". To zbiór relacji żołnierzy AK z Wileńszczyzny, którzy po „wyzwoleniu" w 1945 r. zostali deportowani przez Sowietów.

Tysiące Polaków trafiło wówczas m.in. do obozów koncentracyjnych koło Saratowa, w Kutaisi, Stalingradzie, Astrachaniu czy Borowiczach. W ośrodkach tych panowały warunki urągające wszelkim standardom. Głód, wszy, choroby, bestialstwa strażników i katorżnicza praca po kilkanaście godzin dziennie. Wielu Polaków nigdy nie wróciło z tej sowieckiej „kuracji".

Oddajmy głos ofiarom: „Wyciągnął mnie jeden z nich i straszliwie skatował bez żadnej przyczyny" (Stefan Brotkiewicz); „Do jedzenia dawali nam śmierdzącą zupę w spluwaczkach" (Ryta Celeszczyn); „Otwierano drzwi i pytano, czy są trupy. Naszych zmarłych złapało dwóch konwojentów za ręce i nogi i wyrzuciło w zaspy" (Ludwik Jankowski); „Oprócz krwawej biegunki zdarzały się zapalenia opłucnej, flegmony, czyraki. Mnie także opanowały czyraki, zaczęłam tracić włosy" (Anna Kulikowska); „Gdy przyszła zima, musieliśmy sobie wykopać ziemianki. Były bez ogrzewania i bez pościeli" (Lucjan Pietruszko).