Pierwsze pytanie brzmiało: Dlaczego jesteś dumny z Polski i bycia Polakiem? Po chwili zastanowienia odpowiadam, że tutaj jest mój dom, tutaj się wychowałem, to w Polsce się kształciłem i nadal kształcę. To jest moja ojczyzna i z radością mówię o tym, że jestem Polakiem.  (...)

Oczywiście są rzeczy, które mnie martwią, obok których nie mogę przejść obojętnie, a jestem czasem oburzony. Do nich należy narzucanie mi cudzego zdania i twierdzenie, że nieprzyjęcie go jest nietolerancją (jak to opisał pan B. Wildstein w ostatnim numerze „Uważam Rze"). Nie podoba mi się także fakt, iż reformować Kościół pragną ludzie, którzy od Kościoła się odżegnują, nie chcą mieć z nim nic wspólnego. Dlaczego to robią, skoro to nie ich problem? I ta manipulacja słowem, w które ludzie mniej lub bardziej wierzą. Dlaczego ludzie wierzą w to, co widzą w telewizji, a nie w to, co potrafią zobaczyć własnymi oczyma? Zgadzają się na dysonans poznawczy? Czy może go w ogóle nie odczuwają?

Jeszcze raz serdecznie dziękuję za taki tygodnik na polskim rynku prasowym, życzę dalszych sukcesów, rozwoju i dziękuję za przeczytanie mojego listu.

Z poważaniem, Kamil Łuczak, Łódź

Cóż, ludzie często wolą nie wiedzieć. Ale większość nie ma po prostu możliwości dostrzeżenia w tym, co podaje telewizja, manipulacji. Zwłaszcza gdy polega ona na pomijaniu jednych wydarzeń, a nagłaśnianiu nieistotnych. Jak dostrzec to, czego nie widać w TV? To wymaga szukania innych źródeł informacji, a ludzie, często zapracowani, nie mają już na to sił. Problem więc nie tyle w ludziach, ile w ofercie, zmonopolizowanej przez jedną opcję, bez pluralizmu nadawców. W tym kontekście nie dziwi dyskryminacyjna odmowa koncesji na naziemne nadawanie cyfrowe dla TV Trwam – chodzi o utrzymanie monopolu. Warto więc wspierać media toruńskie w tej walce.