Naprawdę nazywa się Santi White, ale Gold znacznie lepiej oddaje, jak ciekawą postacią na rynku współczesnej muzyki pop jest ta ciemnoskóra wokalistka. Pierwszą płytę wydała będąc po trzydziestce i okazała się ona tak dobra, że Santi z miejsca zamieniła się w gwiazdę światowego formatu, a na wspólne koncerty zapraszały ją takie postaci jak Björk czy Beastie Boys. I nic w tym dziwnego. Nie jest co prawda wielką wokalistką, ale jej muzyka to rzeczywiście wyjątkowo błyskotliwie opracowany miks stylistyczny, nad którego pomysłowością rozpływają się recenzenci, a po prostu fani doskonale się przy nim bawią.

„Master of My Make-Belive" to w dalszym ciągu bardzo inteligentna, na swój sposób alternatywna muzyka taneczna, z której da się wyłowić, siermiężną elektronikę, dużo reggae i dubu, zimno falowy pop lat 80., trochę etno, przy czym wszystko to podane jest z hiphopową narracyjnością i apetycznym punkowym nerwem. Podobnie jak debiut, tak i tę płytę da się zestawić z tym, co nagrywa M.I.A., tyle że ta ostatnia uważa się za tubę światowej rewolucji, co przekłada się zarówno na teksty, jak i specyficzną gwałtowność muzyki.