W roku 1935 na Powszechnym Zjeździe Historyków Polskich lwowski profesor (a także działacz społeczny) Olgierd Górka zaprezentował referat porównujący sytuację Polski przedrozbiorowej z państwem wskrzeszonym po latach zaborów. Zestawił w nim potencjał ekonomiczny, demograficzny i militarny Rzeczypospolitej Obojga Narodów z potencjałami Rosji, Prus i Austrii oraz analogiczne wielkości dotyczące II Rzeczypospolitej, Rzeszy Niemieckiej i Rosji Sowieckiej. Niezbicie wynikało z tych obliczeń, iż w roku 1935 sytuacja Polski była zdecydowanie gorsza niż za czasów saskich (uważanych słusznie za okres najgłębszego upadku naszej dawnej państwowości). W roku 1935 bowiem już każdy z sąsiadów w pojedynkę dysponuje nad naszym państwem miażdżącą przewagą i, jak ujmował to Górka, „jeśliby wobec Polski Odrodzonej", którą wskrzesić udało się „na tle chwilowego osłabienia wrogów", możliwe stały się „takie działania" jak w wieku XVIII, musiałaby ona „upaść jako państwo".